ادبیاتکده -مسعودی

صوت شعر همای رحمت

بوی گل و ریحان ها 

داند آنکس که ز ديدار تو برخوردار است
که خرابات و حرم غير در و ديوار است

اي که در طور ز بيحوصلگي مدهوشي
ديده بگشاي که عالم همه‌گي ديدار است

همه پامال تو شد خواه سرو خواهي جان
و آنچه در دست من از توست همين پندار است

از تو ناقوس بدست من مست است که هست
و ز تو طرفي که ببستيم همين زنار است

برخور از باغچه? حسن که نشکفته، هنوز
گل رسوائي ما از چمن ديدار است

باور از مات نيايد به لب بام در آي
تا ببيني که چه شور از تو درين بازار است

دو جهان بر سر دل باخت رضي منفعل است
که فزايند بر آن بار گر اين بازار است

بهشت است آن ندانم يا بهار است
غلط کردم غلط، ديدار يار است

هلاک آن تنم کز نازنيني
زمين و آسمانش زير بار است

مرا گوئي چرا شوريده شکلي
شراب است و بهار است و نگار است

مرا ويران دلي و جلوه ی او
هزار اندر هزار اندر هزار است

بناکامي خوشم يا رب که آنچه
بکام من نگردد، روزگار است

رضي گويي ميان کشتگان کيست
شهيدان تو را شمع مزار است